یکی از ملاکهای اصلی
در سلامت روان داشتن تعاملات اجتماعی مطلوب با دیگران است. برای گذران دوران
سالمندی به بهترین شکل لازم است این قبیل روابط برای سالمندان ایجاد و حفظ شود.
اما متاسفانه سالمندان به دلایل مختلف ممکن است ترجیح دهند از جمعها کناره بگیرند
و تنهایی را انتخاب کنند. از دست دادن عزیزان به ویژه همسر سبب می شود سالمندان
دیگر توجهی به سلامت خود نداشته باشند، تنهایی شان را نبینند و به مرور دچار
افسردگی شوند. مراقبین باید به سالمند کمک کنند تا علایم تنهایی را در خود شناسایی
کنند و مورد بررسی قرار دهند تا در صورت لزوم برای حل و فصل آنها به متخصصین
مراجعه کنند. بی توجهی به این علایم می تواند منجر به بروز افسردگی در سالمندان
گردد.
علایم برای احساس
تنهایی و کناره گیری که می تواند در سالمندان بروز کند عبارتند از:
1.
تمایل سالمند به نادیده گرفتن مشکلات جسمانی و روانشناختی خود
2.
فراموش کردن مصرف داروها سر موقع و طبق تجویز پزشک
3.
فراموش کردن وقت ملاقات پزشک و سایر اقدامات درمانی
4.
عدم تمایل سالمند به دریافت کمک از جانب دیگران و نیز رد کردن کمکهای
سایرین
5.
تلاش برای عدم حضور در جمعهای اجتماعی
6.
هرگونه علامت مبتنی بر نوسانات خلقی یا تغییرات خلقی
گاهی سالمندان به غلط
تصور می کنند شرایط برای دوست یابی و برقراری ارتباط با دیگران دیگر وجود ندارد.
ممکن است تصور کنند "از سن و سال" آنها گذشته است که بتوانند دوست جدید
پیدا کنند. شاید هم تصور می کنند دیگران تمایلی به دوستی با افرادی به سن و سال
آنها و وضعیت جسمانی و روانشناختی آنها ندارند. گاه تصور می کنند حوصله و انرژی
کافی برای برقراری این قبیل ارتباطات ندارند. به هر دلیلی که سالمند تمایلی به
برقراری ارتباط نداشته باشد لازم است تلاش شود این مساله زیربنایی رفع شود و به
سالمند کمک شود تا وارد تعاملات اجتماعی شود. می توانیم از متخصان بهداشت روان کمک
بگیریم و تلاش کنیم باورهای نادرست سالمند درباره برقراری تعاملات اجتماعی بازسازی
شود.
حضور در مراکز
نگهداری سالمند می تواند این فرصت را در اختیار سالندان قرار دهد تا با یکدیگر
ارتباط برقرار کنند. البته گاه ممکن است وجود کلافگی و ناراحتی در سالمندان باعث
افزایش تنش در روابط بین سالمندان مستقر در یک مرکز گردد. لازم است که مراقبین
نسبت به این رفتارهای تکانشی و احتمالا آسیب زننده که میی تواند منجر به برخوردهای
فیزیکی یا خشونتهای کلامی شود هوشیار باشند و از بروز آنها ممانعت کنند.
برای ایجاد تعاملات
اجتماعی در میان سالمندان بهتر است آنها را در تورهای مخصوص سالمندان و گروههای
مربوطه عضو کنیم. می توانیم مهمانی های مختلفی ترتیب دهیم و اجازه دهیم سالمند در
کنار افرادی که دوست دارد باشد و با آنها ارتباطات موثر برقرار کنند. باید در نظر
داشت که سالمندان ممکن است خیلی زود از جمعها خسته شوند. بهتر است مراقب باشیم
ملاقاتهاذ و ارتباطات بیشتر از آستانه تحمل سالمند نباشد.
منبع عکس:
https://homecaregenerations.com/social-isolation-risks-seniors-health/